تحلیل کرده و ساختار مسئله را ایجاد می‌کنیم. همچنین با توجه به مطالب مطرح‌شده در قسمت ۳-۸-۳، از نتایج این قسمت در ساختن ماتریس حدی ANP نیز استفاده خواهیم کرد.
در این مرحله برای تبدیل متغیرهای زبانی به اعداد فازی از جدول زیر استفاده خواهیم کرد.
متغیر زبانی
عدد فازی مثلثی معادل
بدون تأثیر
(۰.۲۵ و ۰ و ۰)
تأثیر بسیار کم
(۰.۵ و ۰.۲۵ و ۰)
تأثیر کم
(۰.۷۵ و ۰.۵ ۰.۲۵)
تأثیر بالا
(۱ و ۰.۷۵ و۰.۵)
تأثیر بسیار بالا
(۱ و ۱ و ۰.۷۵)
جدول ۳-۲: متغیر های زبانی
۳-۸-۲ حل مسئله ANP
به وسیله‌ی روشی که در قسمت ۳-۶ ارائه شده است، نتایج حاصل از پرسشنامه‌ی سوم را تحلیل کرده و میزان تأثیر معیارها برهم را می‌یابیم. در نهایت قسمت آخر مسئله‌ی ANP را با توجه به نتایج قسمت ۳-۹-۱ حل کرده و بهترین جایگزین را انتخاب می‌کنیم.
۳-۹ معرفی و تعیین جایگزین‌ها
معرفی و تعیین جایگزین‌ها یکی از مهم‌ترین مراحل در فرایند تصمیم‌گیری است. جایگزین‌ها رویکردهای متفاوتی را برای رسیدن به وضعیت مطلوب از وضعیت اولیه، پیشنهاد می‌دهند. هر جایگزین باید مقررات مسئله را ارضا کند.
با توجه به مباحث قبل، هدف اصلی در این رساله ارتقاء صنعت حمل‌ونقل هوایی در ایران است. راهکاری هم که ارائه داده‌ایم، ایجاد ائتلاف استراتژیک است. پس می‌خواهیم با ایجاد ائتلاف استراتژیک با یکی از ایرلاین های اطراف خود به وضعیت مطلوب تری نسبت به الان برسیم. به همین دلیل ابتدا به معرفی و بررسی ایرلاین ها و ائتلاف‌هایی می‌پردازیم که پتانسیل ایجاد ائتلاف در آن‌ها موجود باشد. ابزار اصلی در بررسی این گزینه‌ها، شرایط اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و سطح تکنولوژی آن‌ها است.
۳-۹-۱ پیوستن به ائتلاف‌های بزرگ سه گانه
اولین نامزدهای ما برای ایجاد ائتلاف، ائتلاف‌های سه‌گانه بین‌المللی هوایی هستند. استار الیانس۱۰۰، اسکای تیم۱۰۱ و وان ورد۱۰۲ در حال حاضر سه ائتلاف بزرگ بین‌المللی هستند که در شرایط فعلی بازار رقابت جهانی قادر به رقابت بوده و خود را به وضعیت پایداری رسانده‌اند.
یکی از سه ایرلاین بزرگ اروپا به همراه ایرلاین های بزرگ امریکا و آسیا شکل‌دهنده‌ی اولیه‌ی هر کدام از این سه ائتلاف بزرگ هستند.
استار الیانس
این ائتلاف به وسیله‌ی United Airlines, Air Canada, Lufthansa, SAS و Thai Airlines در ماه می ۱۹۹۷ تشکیل شد. قبل از سال ۲۰۰۰ ایرلاین هایی از برزیل، زلاند نو و استرالیا هم به این ائتلاف پیوستند. تا قبل از ورود South African Airways در سال ۲۰۰۶، این ائتلاف هیچ عضوی از قاره‌ی اروپا نداشت.
وان ورد
وان ورد هم یکی از سه ائتلاف بزرگ است که در سپتامبر ۱۹۹۸ به وسیله‌ی پنج ایرلاین American Airlines, Canadian Airlines, British Airways, Cathy Pacific و Qantas تشکیل شد.
اسکای تیم
اسکای تیم آخرین ائتلاف بزرگ تشکیل شده است. Delta Airline, Aeromexico, Air France و Korean Airlines در ژوئن ۲۰۰۲ این ائتلاف را شکل دادند. بعد از پیوستن KLM و Northwest Airlines به این ائتلاف، در سال ۲۰۰۴، اسکای تیم توانست بعد از استار الیانس خود را به عنوان دومین ائتلاف برتر در دنیا معرفی کند.
عضویت در این ائتلاف‌ها به راحتی ممکن نیست، هر متقاضی عضویت باید بتواند استانداردهای مورد انتظار این ائتلاف‌ها را تأمین کند. به عبارت دیگر این ائتلاف‌ها در بالاترین سطح رقابت و سرویس‌دهی در صنعت حمل‌ونقل هوایی قرار دارند و پیوستن به آن‌ها مستلزم داشتن بالاترین سطح استاندارد است.
برای مثال استار الیانس در سایت رسمی خود، شرط عضویت را این‌گونه بیان می‌کند:
” شرکت‌های هوایی عضو در ائتلاف استار الیانس از میان محترم‌ترین ایرلاین های جهان هستند. برای اینکه بتوان یکی از اعضای این ائتلاف شد، ایرلاین های متقاضی باید خود را با بالاترین استانداردهای صنعت خدمات به مشتریان، امنیت و زیرساخت‌های فنی مطابقت دهند.”۱۰۳
برای این منظور سری هم به سایت اسکای تیم می‌زنیم.
” به منظور تبدیل شدن به یک عضو رسمی اسکای تیم، اعضای مشتاق ابتدا لازم است بالاترین سطح ایمنی، کیفیت، فناوری اطلاعات و استانداردهای خدمات مشتری را دریافت کنند. بیش از ۱۰۰ شرط عضویت که مباحث مختلفی را پوشش می‌دهند.
برای مثال
عضویت در IOSA
دسترسی به سالن
به رسمیت شناختن نخبگان
با داشتن تیم حسابرسان خبره از شرکت‌های هواپیمایی عضو، اینکه آیا شرایط عضویت به وسیله‌ی متقاضی برآورده شده است یا نه، بررسی می‌شود.”۱۰۴
ائتلاف وان ورد هم به همین شکل دارای شرایطی است که متقاضی باید بتواند آن‌ها را برآورده کند. ایرلاین ها حتی بعد از عضویت هم باید بتوانند خود را در سطح بقیه‌ی ایرلاین های عضو نگه‌دارند.
۳-۹-۱-۱ فرایند پیوستن Air India به استار الیانس
فرایند پیوستن Air India به استار الیانس می‌تواند بهترین مثال برای این بحث باشد.Air India اولین ایرلاینی است که تاکنون به یک ائتلاف دعوت شده است و سپس توسط همان ائتلاف عضویتش تعلیق شده است.
در دسامبر ۲۰۰۷ استار الیانس برای گسترش حضور خود را در شبه‌قاره هند، Air India را برای پیوستن به ائتلاف دعوت کرد. هرچند، مسائل مربوط به ارتقاء تکنولوژی و نرم‌افزار و عواقب ادغام با Indian Airlines، ورود آن‌ها را به ائتلاف به مدت سه سال و نیم به تعویق انداخت. در جولای ۲۰۱۱ و بعد از پایان یافتن ضرب العجل Air India برای پیوستن، استار الیانس اعلام کرد که عضویت آن‌ها را در ائتلاف تعلیق کرده است. بخشی از بیانیه‌ی استار الیانس که جهت اعلام تعلیق همکاری ارائه شد به صورت زیر است.
” اعضای استار الیانس و Air India به طور مشترک به این نتیجه رسیدندکه ادغام Air India به استار الیانس معلق شود. این اتفاق به خاطر این بود که Air India نتوانست بر اساس توافقنامه دسامبر ۲۰۰۷ به تعهدات خود مبنی بر رسیدن به حداقل استاندارد های اتصال برسد.”
در مقابل Air India به این تصمیم اعتراض کرده و در تلاش است که بتواند همه‌ی در خواست‌های استار الیانس را برآورده کند. البته آن‌ها تاکنون (۲۰۱۳) نزدیک به ۷بیلیون دلار! برای ارضا کردن شرایط ائتلاف هزینه کرده‌اند.۱۰۵
توجه به چند نکته در مورد فرایند فوق خالی از لطف نخواهد بود
پیشنهاددهنده‌ی ایجاد ائتلاف، استار الیانس است. این بدان معناست که: اهمیت بازار و مسیرهای هوایی شبه‌قاره‌ی هند برای استار الیانس به حدی بالاست که آن‌ها حاضر می‌شوند خودشان به هند برای پیوستن به ائتلاف پیشنهاد دهند. در سال ۲۰۱۰، استار الیانس حتی تلاش خود برای قرار دادن فرودگاه ایندیرا گاندی۱۰۶ به عنوان قطب پروازی را آغاز کرد.
از سال ۲۰۰۷، Air India تلاش خود را برای رسیدن به دستورالعمل‌های مختلفی که برای عضویت توسط استار الیانس تعیین شده بود، آغاز کرد. تلاش‌های آن‌ها شامل بهبود عملکرد در انجام پروازهای سر وقت و بالا بردن اطمینان از آن و بالا بردن کیفیت خدمات تا حداقل استاندارد می‌شد.
با توجه به هزینه‌های بالای سوخت و وام، حکومت هند در آوریل ۲۰۰۹ ، ۳۲ بیلیون روپیه به آن‌ها کمک کرد. همچنین در طی یک فرایند سه ساله آن‌ها ۴/۱ بیلیون دلار امریکا را برای ساختن بیمارستان مجهز هزینه کردند. درآمدها در مقابل هزینه‌های انجام‌گرفته چشمگیر نبود به طوری که در آخرین سال مالی (قبل از اعلام تعلیق) هواپیمایی هند نزدیک به ۱.۷۵ بیلیون دلار امریکا متضرر شد.
دلایل متعددی برای چرایی این موضوع بیان شده است؛ کیفیت پایین خدمات، اختلافات کارگری، عدم هماهنگ کردن سیستم های کامپیوتری با سایر اعضا، سو استفاده‌ی حکومت از حقوق سفر، فساد، دخالت دولت، ، مدیریت ضعیف، نبود رسانه‌های اجتماعی، جنبه‌ی سیاسی دادن به تصمیمات تجاری و بازاریابی بی‌اثر. مشاهده می‌شود که این دلایل صرفاً مربوط به مسائل اقتصادی و سطح تکنولوژی موجود در هند نمی‌شود.
از سویی دیگر با مطالعه‌ی فرایند پیوستن ایرلاین ها به ائتلاف‌های بزرگ بین‌المللی می‌توان این نکته را هم متوجه شد که این ایرلاین ها ابتدا در سطح پایین تری با ایرلاین های دیگر همکاری می‌کنند یا باهم ادغام می‌شوند و با بهبود وضعیت خود برای پیوستن به یکی از این ائتلاف‌ها تلاش می‌کنند. در این فرایند هم ابتدا Air India و Indian Airlines باهم ادغام‌شده و بعد به دنبال ایجاد ائتلاف می روند.
مطالعه‌ی فرایند ائتلاف Air India با استار الیانس می‌تواند یک راهنمای مناسبی برای برآورد میزان هزینه‌های پیوستن به یکی از ائتلاف‌های بزرگ باشد. اگر هدف ما پیوستن به یکی از این سه ائتلاف بزرگ باشد، آنگاه این تجربه نشان می‌دهد که برای رسیدن به این هدف، زمان و هزینه‌ی زیادی باید صرف بالا بردن کیفیت خدمات ایران ایر شود. پایین آوردن میزان تاخیر های پروازی، بالا بردن سطح سیستم های کامپیوتری، مجهز کردن سالن‌های فرودگاه‌ها، بالا بردن امنیت پروازی، ساختن هتل و بیمارستان مجهز در نزدیکی فرودگاه‌ها فقط بخشی از این هزینه‌ها هستند که رسیدن به آن‌ها یک برنامه‌ریزی چندین ساله و میلیاردها دلار سرمایه را می‌طلبد.
علاوه بر هزینه‌های بالا که اکثراً ناشی از پایین بودن سطح خدمات پروازی در ایران است باید به مسائل سیاسی، فرهنگی و اقتصادی حاکم بر ایران هم توجه کرد. برای مثال از لحاظ سیاسی می‌توان به تحریم‌هایی که علیه ایران در سطح بین‌المللی اعمال می‌شود، اشاره کرد که قطعاً این تحریم‌ها باعث پایین آمدن سرعت حرکت ایران خواهد شد. دولت باید بپذیرد که از دخالت مستقیم در امور ائتلاف بپرهیزد یا از وجه سیاسی دادن به کارهای ائتلاف دوری کند. از نظر فرهنگی ما با مسائلی مانند پوشش اسلامی، عدم سرو مشروبات الکلی و مانند این‌ها مواجه هستیم. علاوه بر آن، پیوستن به ائتلاف مستلزم این خواهد بود که مدیران از وجود نخبگان استفاده کنند و نحوه‌ی انتخاب مدیران فعلی و زیردستان آن‌ها که غالباً بر اساس روابط است، باید تغییر کند.( ائتلاف دیگر اجازه‌ی استخدام هر نیرویی را نخواهد داد و ایران باید اثبات کند که می‌تواند نیروهای مورد نیاز خود را تربیت کند.)
همچنین نبود ثبات اقتصادی در ایران مخصوصاً در نرخ ارز کار را سخت تر هم خواهد کرد. ولی مسئله و مانع اصلی مقابل ایران برای پیوستن به ائتلاف‌ها، عدم توانایی ما در ارائه‌ی خدمات در سطح کشورهای عضو است. شرطی که تمامی ائتلاف‌ها از آن به عنوان حداقل نیاز برای پیوستن به ائتلاف یاد می‌کنند. صنعت حمل‌ونقل هوایی ایران دارای تعمیر و نگهداری ضعیف، تأخیر فراوان پرواز و سیستم کامپیوتری ضعیف در